Lasse Schöne (31) is niet meer weg te denken van de Nederlandse velden. De Deen van Ajax maakt zich op voor het WK in Rusland. Voor het zover is, legden we hem een lijst namen voor. Van Frank de Boer tot Peter Bosz. Van echtgenote Marije tot Christian Eriksen.
Tekst gaat verder onder de foto
FOPPE DE HAAN & GERT-JAN VERBEEK
“Bij Heerenveen zochten ze een bepaald type voetballer, misschien iets traditioneler dan ik. Ik had lang haar en droeg gouden in plaats van zwarte schoenen,” zegt Lasse Schöne. Nog maar zestien was hij toen hij in 2002 Denemarken verruilde voor Heerenveen. Foppe de Haan was trainer van het eerste elftal. “Met Foppe had ik eigenlijk niet zoveel te maken, ik speelde in de B1. Toch was hij overal, Foppe wist en zag alles. Hij heeft me denk ik ook zien spelen en we hebben elkaar ook weleens gesproken. Dat ging altijd over mijn lange haar. Ik heb zo vaak moeten horen: ‘Wanneer komt je moeder weer langs?’ Mijn moeder is kapster. Ik lachte erom. Bij Heerenveen bedoelden ze het als een grap, maar ik merkte dat ze het niet zonder reden zeiden. Ik ben niet zo van het schoppen tegen de gevestigde orde, maar ik vond niet dat zij nou moesten bepalen of ik lang of kort haar had. Als ik zoiets moet, doe ik het liever niet.”
De Haan werd in 2004 opgevolgd door Gertjan Verbeek. “Ik heb één of twee keer op de bank gezeten bij het eerste, that’s it. Achteraf lag het ook aan mij dat ik nooit ben doorgebroken bij Heerenveen. Ik had graag een kans gehad, maar weet niet of ik er al klaar voor was. Ik was toen misschien een beetje een mooiweervoetballer. Het terugschakelen en verdedigen lag me niet echt als aanvallende middenvelder. Ik trainde altijd mee met het tweede elftal, dan speel je ook niet tegen jongens die beter of sterker zijn.” Jan de Jonge, de toenmalige assistent-trainer bij Heerenveen stapte over naar De Graafschap en nam Lasse mee. Lachend: “Ik knipte daarna ook vrij snel mijn haar af.” Hij vervolgt: “Bij De Graafschap kreeg ik pas in de gaten dat er ook andere dingen van me werden verwacht. Ik trainde meteen mee met het eerste en speelde alles. Het eerste jaar werden we kampioen in de eerste divisie, het jaar daarop speelden we in de eredivisie. Ik heb er twee fantastische jaren gehad. Maar als ik mensen moet noemen die veel voor mij hebben betekend in mijn eerste jaren in Nederland, is het mijn gastgezin wel. Ik ben van ze gaan houden. Ik heb daar drie jaar gewoond, hun eigen kinderen waren uit huis. Na een half jaar zeiden ze dat ze geen Engels meer met me zouden spreken. Daardoor heb ik snel Nederlands geleerd. Ze hadden in die tijd een slagerij. Vaak mocht ik iets uitzoeken voor het avondeten. We hebben nog steeds veel contact en ik zie ze geregeld. Ze waren ook op ons huwelijk.”
Het volledige verhaal lezen? Dat kan via Blendle door op onderstaande knop te klikken. Je kunt het magazine ook in de winkel halen óf online bestellen!
