Word abonnee

Voetbal

Schelden doet pijn

Quintalle Nix, ANP

Voetbal

Schelden doet pijn

door: Frits Barend
24 maart 2021
3 tot 8 minuten lezen

De biografie van Stanley Menzo (57) heet niet voor niets Menzo – Het gevecht onder de lat. Openhartig spreekt de oud-keeper van Ajax, PSV, Lierse SK, Bordeaux en Oranje over de roep om erkenning gekoppeld aan zijn huidskleur, maar ook over zijn roerige privéleven. Aan de hand van citaten uit zijn boek, dat in april 2021 verschijnt, nemen we het leven van de technisch directeur van Aruba door.

‘Het is niet zo dat ik een slechte carrière heb gehad. Als je kijkt naar Nederland, hoeveel keepers hebben drie Europa Cup-finales gespeeld en er twee gewonnen? Dat zijn er niet zoveel.’ Uit Menzo – Het gevecht onder de lat
“Ik heb lang over mezelf en mijn carrière het beeld gehad van een keeper die altijd op beslissende momenten fouten heeft gemaakt. Toen we bezig waren met het boek, kreeg ik een veel positiever beeld over mezelf. Hoeveel Nederlandse keepers hebben meer Europese bekers gewonnen dan ik? Heinz Stuy won drie keer met Ajax de Europa Cup I, Edwin van der Sar won de Champions League met Ajax en Manchester United, Hans van Breukelen won de Europa Cup I met PSV en werd met het Nederlands elftal Europees kampioen. Achteraf mag ik best tevreden terugkijken.”

‘En dan was daar bij Ajax nog Marco van Basten, die in rap tempo van de A1 werd doorgeschoven naar de A-selectie en later een van ’s werelds beste spitsen werd. ‘Marco was een goede voetballer, maar op dat moment eigenlijk niet meer dan dat. Ik had niet het idee dat hij een wereldtopper ging worden.’’
“Marco was in 1981 uit Utrecht meegekomen met het grote talent Edwin Godee. Marco is een jaar jonger dan ik. Toen hij net bij Ajax kwam en we samen in de A1 speelden, zag ik nog niet hoe goed hij was. Bij het EK onder 18 in Finland in 1982 gingen mijn ogen pas open. We hadden een team met spelers als Johnny van ’t Schip, Gerald Vanenburg, Sonny Silooy, Mario Been en Godee. Ger Blok was de coach, fantastische man. Toen zag ik hoe bijzonder Marco was. Ik had niet heel veel contact met hem, Marco was een aparte, maar wel op een leuke manier. En hij had een bijzondere vorm van kleedkamerhumor, humor die eigenlijk nooit de kleedkamer mag verlaten zoals een scheet laten in je dichtgeknepen handen en dan die handen onder jouw neus openen. Ik hoop dat hij me vergeeft dat ik dit vertel.”

Het volledige verhaal lezen? Dat kan via Blendle. Je kunt het magazine ook in de winkel halen óf online bestellen!

Delen: