De bom barstte afgelopen zomer na de bekentenis van trainer Gerrit Beltman dat hij jarenlang turnsters had mishandeld. Renske Endel (37), Suzanne Harmes (35), Verona van de Leur (35) en Gabriëlla Wammes (35) hadden tien jaar geleden al het lef om hun nek uit te steken en in Helden te vertellen over de misdragingen van Beltman en zijn collega Frank Louter die bij hen diepe sporen hadden nagelaten. We zochten de turnsters die in 2001 en 2002 werden gekozen als Sportploeg van het Jaar wederom op.
“Ik ben vaak uitgescholden. Of ik kreeg een ‘corrigerende tik’,” vertelde Gabriëlla Wammes tien jaar geleden in Helden. Thuis liet ze niet veel los over wat er gebeurde in de turnzaal bij Pro Patria. Moeder Francisca kreeg een keer te horen dat haar dochter een klap had gehad van Frank Louter en zag toen de afdruk van zijn hand op de bil van haar dochter. Ze ging meteen verhaal halen, rende kokend van woede achter de turntrainer aan door de zaal.
Toen ze in de puberteit kwam, openbaarden zich ook nog eetproblemen. “Ik had meer aanleg om zwaarder te worden dan andere meiden. Ik was er voortdurend mee bezig. Zeker toen er ook nog werd gezegd dat ik een ‘dikke koe’ was. Die eetproblemen ontstonden in de periode dat ik steeds meer last kreeg van mijn rug, vanaf 2001. Ik kon minder hard trainen en kwam dus aan. Dat kreeg ik te horen. Frank gaf me eind 2003 een deadline: ik had een maand de tijd om op mijn gewicht van 2001 te komen. Kwam ik niet op dat streefgewicht, dan kon ik vertrekken. Om dat gewicht te halen ging ik dus rare dingen doen, alles met het doel om me licht en leeg te voelen. Ik had mezelf zo gebrainwasht. Dat streefgewicht haalde ik net niet. Ik zei tegen Frank: nou, dan ga ik maar. Het was een dreigement geweest, want hij liet me niet gaan.”
Gabriëlla moest in 2004, op haar achttiende, stoppen als gevolg van een aangeboren afwijking in haar onderrug. De fysieke en mentale terreur ten spijt, ze miste na het stoppen de houvast in het leven dat het turnen haar bood. “Ineens stond ik er alleen voor, ik wist me geen raad. Alles om me heen viel weg. Op mijn twintigste raakte ik in verwachting van mijn zoon Dayron. Niet gepland, wel gewild. Ik was zo op zoek.”
Gabriëlla ging turnles geven, deed in 2009 voor de grap mee aan een wedstrijd voor 23-plussers. Het ging goed en ze had meteen de smaak weer te pakken. Ze klopte aan bij… Frank Louter. Uit zichzelf. Niet veel later stopte ze opnieuw, Gabriëlla moest werken om de kosten voor haar en haar zoon te kunnen betalen.
In 2010 zocht ze hulp bij een psychiater en sloot tien jaar terug haar verhaal af met: “Ik worstel nog steeds.”
Het volledige verhaal lezen? Dat kan via Blendle. Je kunt het magazine ook in de winkel halen óf online bestellen!
