Word abonnee

Wielrennen

Patrick Lefevere: ‘Alsof het plafond op m’n hoofd viel’

Raymond Kerckhoffs

Wielrennen

Patrick Lefevere: ‘Alsof het plafond op m’n hoofd viel’

door: Raymond Kerckhoffs
3 november 2020
7 tot 12 minuten lezen

Voor Patrick Lefevere (65) was 2020 een zeer bewogen jaar. Het coronavirus bedreigde zijn levenswerk bij Deceuninck-QuickStep. Zijn renner Julian Alaphilippe werd wereldkampioen. En er waren de afschuwelijke valpartijen van Fabio Jakobsen en Remco Evenepoel. Meer dan ooit voelde hij zich de Pater Familias van zijn team.

Het was een bijzondere gewaarwording op het circuit van Imola. De tribunes waren leeg en in de vip-lounge stond slechts een handjevol mensen. De WK wielrennen werd gereden ver verwijderd van de supporters en de sfeer die het wielrennen zo volks maakt, ogenschijnlijk veilig tegen het opnieuw oplaaiende coronavirus. Teammanager Patrick Lefevere van Deceuninck-QuickStep zag 27 september op een tv-scherm hoe zijn kopman Julian Alaphilippe op de laatste klim iedereen zijn kuiten liet zien.

“Ik was kalm. Julian was nog geen honderd meter gedemarreerd of ploegleider Davide Bramati stond al naast mij te huilen. Vervolgens zag ik ook onze nieuwe trainer en de dokter de tranen wegvegen. Ik waarschuwde hen dat het nog ver tot de finish was. Die reacties van mijn staf tonen hoe goed Julian in onze ploeg ligt.

Nadat hij juichend de finish was gepasseerd, werd ik toegelaten tot een tentje achter het podium. Julian kwam meteen op me af, omhelsde me en begon te huilen. Grote tranen liepen over zijn gezicht. Hij kon het maar niet bevatten dat hij wereldkampioen was geworden. Toen ik vroeg waarom hij zo emotioneel was, antwoordde hij dat de titel voor zijn pa was die eind juni is overleden. Ik zei: natuurlijk is het erg dat hij is gestorven Maar Julian, realiseer je ook dat je van je vader hebt kunnen genieten tot zijn tachtigste jaar, mijn vader stierf al op z’n 52ste. De dood van een ouder is iets ergs, maar je moet het ook een plaats kunnen geven. Maar goed, dat is het beestje, hè. En dat beestje is zeer emotioneel. Hij besefte daar welke lange weg hij heeft afgelegd om aan de top te komen.”

Raakten zijn emoties jou?
“Die deden me zeker wat, maar ik hield het wel droog. Ik heb nog nooit gehuild na een overwinning. Alleen wanneer ik in m’n eentje thuis ben, kan ik wel eens overvallen worden door emoties. Soms ben ik jaloers op mensen die makkelijker hun emoties tonen. Anderzijds moet er ook iemand koel blijven in zulke situaties.”

‘Ik heb nog nooit gehuild na een overwinning. Soms ben ik jaloers op mensen die makkelijker hun emoties tonen’

Voor jou was 2020 een jaar vol onzekerheid en tegenslagen. Ineens was er daar op Imola weer licht in de duisternis?
“Natuurlijk maakt de regenboogtrui veel goed in dit rare jaar. Wij zijn zo gewend aan winnen, dat we het vaak normaal gaan vinden. Na de Tour de France stonden twaalf ploegen met lege handen. Wij hadden van de twintig koersdagen er liefst achttien op het podium gestaan. Drie dagen het geel met Alaphilippe, vijftien dagen het groen met Sam Bennett en dan nog drie ritzeges, waarvan de laatste van Bennett in het groen op de Champs-Élysées. Als je daar de publiciteitswaarde van uitrekent, dan hebben we het mislukte coronaseizoen in die drie weken al grotendeels goed gemaakt.”

Hoe moeilijk was dit wielerjaar door het coronavirus?
“Covid-19 heeft veel teweeg gebracht in het peloton. De echte schade zien we nog niet. Als ik zie door wie ik allemaal gebeld word of er nog een plekje in m’n ploeg is, dan denk ik dat het peloton serieuze klappen incasseert en nog gaat incasseren. Er gaan met Team CCC en NTT Pro Cycling twee WorldTour- ploegen verdwijnen. In sommige budgetten gaat fors gesneden worden. Zelfs Bahrain zal het moeilijk krijgen nu McLaren als cosponsor stopt.”

Tekst gaat verder onder de foto

Patrick Lefevere

Hoe hard heeft Covid-19 jouw ploeg geraakt?
“Toen begin maart de lockdown begon, hadden we geen wielerkalender en dus geen vooruitzichten meer. Als er geen alternatieve kalender vanaf augustus was gekomen, dan was deze pandemie ook fataal voor mijn ploeg geweest. Ik denk niet dat ik mijn sponsors had kunnen overtuigen om een heel jaar te betalen zonder dat er nog gekoerst zou worden. Ik vrees dat dan zeker de helft van de grote wielerploegen was omgevallen.”

Moest jij geld van je sponsors inleveren?
“Ik ben meteen met de sponsors in gesprek gegaan. Ik heb begrip gevraagd en ook gekregen. Natuurlijk heb ik eraan gedacht dat mijn levenswerk in één keer abrupt kon eindigen. Ik ben ruim veertig jaar dag en nacht in touw geweest voor de ploeg. Wij hebben iets heel moois opgebouwd en dan zou je door een soort pest op een heel trieste manier het team moeten ontbinden. Dat zou een uitgang via de achterdeur zijn geweest. Dat scenario heeft in het voorjaar geregeld door mijn hoofd gespookt. Om een gebaar te maken, heb ik een tegemoetkoming aan mijn sponsors gedaan. Ook in onze ploeg heeft iedereen een deel van zijn salaris moeten inleveren. Ik denk dat die stap bij de sponsors goed is overgekomen.”

Helden Magazine 54

Het eerste gedeelte van het verhaal van Patrick Lefevere komt voort uit Helden Magazine nummer 54.  In de 54ste editie van Helden sieren Ronald en Bartina Koeman de cover van het eindejaarsnummer. Ze vertellen uitgebreid over de roerige periode die ze achter de rug hebben. Ronald verruilde het Nederlands elftal voor FC Barcelona, ze werden voor het eerst opa en oma, maar kampten ook allebei met ernstige gezondheidsproblemen.

Naast het verhaal van Ronald en Bartina Koeman lees je veel meer interviews en reportages met én over jouw favoriete Nederlandse topsporters. Zo eren ploeggenoten Suzanne Schulting, Yara van Kerkhof en Rianne de Vries hun vriendin, in de Ode aan Lara. Daarnaast is Sven Kramer begonnen aan zijn ‘last dance’, vertelt Stefan de Vrij over het geheim achter zijn succes én lees je een dubbelinterview met de blikvangers van het Nederlandse hockey: Jorrit Croon en Maria Verschoor.

Ook in de 54ste editie van Helden spraken we onze Held van het Jaar, Harrie Lavreysen over dikke benen en slapen in een dwangbuis. Gingen Erben Wennemars en Marlou van Rhijn op audiëntie bij de koning van de marathon: Eliud Kipchoge én verteld Esther Vergeer over hoe haar lang gekoesterde kinderwens uitkwam en ze dit jaar werd geconfronteerd met borstkanker.

Verder legt onze Heldin van het Jaar: Anna van der Breggen uit waarom ze volgend jaar heeft besloten te stoppen en spraken we wereldkampioene Ceylin del Carmen Alvarado over de liefde, het geloof, looks en racisme. Daarnaast bracht Helden een eerbetoon uit aan een van de beste NBA-basketballers ooit: Kobe Bryant, lees je een reconstructie over de turnvendetta, behaalde Henk Gemser vele successen als schaatscoach, behoort Kimberly Alkemade tot de snelste paralympische sprinters van Nederland en autocoureur Alessandro Zanardi verteld over zijn pech als mens. Victoria Koblenko ging langs bij hockeyinternationaal Terrance Pieters en staan we stil met Sari van Veendendaal in de ‘Leeuwinnen in het Rijks’.

Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.

Delen: