Alida van Daalen lijdt aan pigmentziekte vitiligo. De sport was voor de dochter van oud-atlete Jacqueline Goormachtigh een reddingsboei. In 2020 hoopt ze als kogelstoter of discuswerper mee te doen aan de Spelen in Tokio. De VPRO volgt haar en negen andere beloften met een olympische droom online. Helden kijkt mee.

Vitiligo. De zestienjarige Alida van Daalen lijdt aan de pigmentziekte, waardoor haar huid de zon niet goed verdraagt. Vanaf haar vijfde woonde Alida een aantal jaar in Suriname, het land van haar moeder; oud-atlete Jacqueline Goormachtigh. Maar in de tropische zon liep Alida bijna dagelijks tweedegraads brandwonden op. Reden voor de familie om uiteindelijk terug te verhuizen naar Nederland. “Door die huidziekte gaat mijn pigment weg en daarom heb ik allemaal witte plekken op mijn huid. Het zit over m’n hele lichaam, maar vooral op mijn benen, knieën en armen. Toen ik terugkwam uit Suriname viel het extra op. Want ik was heel erg bruin geworden en daar staken die vlekken tegen af. Ik raakte mijn zelfvertrouwen kwijt. Kon er ook niet goed over praten. Op school werd ik gepest. Dan noemden ze me bijvoorbeeld koe. Of oma, omdat ik witte haren kreeg door het pigmentverlies. Het was moeilijk om er mee om te gaan. Maar ik raakte eraan gewend en ik realiseer me amper dat ik het heb. Alleen wanneer mensen zeggen: ‘Wat heb je op je benen? Dan denk ik: o ja, ik heb het nog.”
De sport speelde in dat proces van acceptatie een belangrijke rol. “In het begin durfde ik tijdens wedstrijden niet in korte broek te lopen, maar nu wel. Omdat ze me binnen de atletiek altijd hebben geaccepteerd zoals ik ben. Toen ik ook nog eens goed bleek te zijn heb ik mijn zelfvertrouwen weer kunnen opbouwen en nu sta ik waar ik sta en ben ik wie ik ben.”

Het volledige verhaal lezen? Dat kan via Blendle door op onderstaande knop te klikken. Je kunt het magazine ook in de winkel halen óf online bestellen!